Soundtrack Ταινιων: Ποσο σημαντικα ειναι;

    Ένας λόγος που ξεχωρίζουν τα Star Wars από τις υπόλοιπες sci-fi ταινίες είναι αναμφίβολα η μουσική της σειράς. Αν η σειρά δεν είχε την χαρακτηριστική μουσική του John Williams (δες παρακάτω), τότε η πλοκή θα ήταν για έναν πατέρα με αναπνευστικά προβλήματα, ο οποίος κυνηγάει τον γιό του στο διάστημα. That's it.

    Έτσι μου ήρθε και η επιφοίτηση να γράψω για τον πολύ συγκεκριμένο ρόλο των soundtrack στις ταινίες. Συνήθως είναι συμφωνική μουσική, αναπόσπαστη με την εικόνα που προβάλλεται κατα την διάρκεια της ταινίας (ή και όχι, δες παρακάτω). Αυτός ο μοναδικός συνδυασμός εικόνας και ήχου απελευθερώνει τα συναισθήματα που στοχεύει να αναδείξει ο σκηνοθέτης. Πέρα από τους επίσημους ορισμούς, προτιμώ να αναφερθώ σε αυτόν τον άρρηκτο δεσμό με παραδείγματα, δηλαδή σε ταινίες που άφησαν εποχή. Με λίγα λόγια, ταινιάρες με μουσικάρες, που αν δεν ήταν οι μουσικάρες, δεν θα ήταν τόσο ταινιάρες.

    Η πρώτη φυσικά είναι.... Έλα πες το. Πες το μαζί μου (βασικά γράψε αλλά δεν βαριέσαι). Προφανώς και ξέρεις σε ποια ταινία θα αναφερθώ, όχι μόνο γιατί το αξίζει, αλλά είναι και μια προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς.

Νονός

    Πώς μπορείς να δέσεις το φάσμα μιας ταινίας (2η στο IMDB, έχοντας ίση βαθμολογία με την πρώτη, δηλαδή 9,2), το οποίο αποτελείται απο μαφία, πατριαρχία, οικογένεια, απειλές, δολοφονίες και το κεφάλι ενός αλόγου; Φυσικά με την μουσική, με το βιολί και την χορωδία, μπορεί να κάνει κανείς θαύματα. Θαύματα, τα οποία ακούγοντας τα, ξεδιπλώνεται μια μοναδική μέχρι τις μέρες μας πλοκή. Μπορεί να πει κανείς πως είναι από τα κομμάτια που κατέχουν ταυτότητα, καθώς γνωστοποιεί την παρουσία του ήδη από τις πρώτες νότες, οι οποίες θυμίζουν Μεσόγειο, έρωτα και μπαρούτι. Η μουσική είναι του Nino Rota και από την κυκλοφορία της, η ταινία πέρασε στο πάνθεον του σύγχρονου και όχι μόνο κινηματογράφου.

    Μιας και αρχίσαμε με μια ιταλική συχνότητα, θα παραμείνουμε σε αυτή, καθώς και η επόμενη ταινία προέρχεται από την γειτονική μας χώρα.

Η ζωή είναι ωραία

    Η μουσική μπορεί να συντρέχει μαζί με την εικόνα στο ίδιο μήκος κύματος, δίνοντας έμφαση στην εκάστοτε σκήνη (έλα κάνε μου την χάρη, τα είπα και στην αρχή). Βέβαια, μπορεί να είναι και άκρως αντίθετη. Σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, ένας απεγνωσμένος πατέρας προσπαθεί να πείσει το μικρό παιδί του πως το στρατόπεδο είναι ένα δώρο γενεθλίων, ώστε ο νικητής να πάρει ένα τανκ. Η μουσική που πλανάται πάνω από την πιο μελανή σελίδα της ανθρωπότητας, είναι χαρούμενη και μελαγχολική, με στόχο την ευαισθητοποίηση του θεατή διαμέσου της ακραίας αντίθεσης μεταξύ εικόνας και μουσικής. Μια κιθάρα και ένα πνευστό είναι αρκετά για να δώσουν μια νότα αισιοδοξίας στην απόγνωση του πατέρα, καθώς και μια ελπίδα νίκης στο μικρό παιδί. Στο τέλος ο μικρός κάνει βόλτα σε ένα συμμαχικό τανκ, που απελευθέρωσε το στρατόπεδο και φωνάζει στην μάνα του πως κερδίσανε. Την μουσική υπογράφει (πέρα από τα κλάμματα που ρίξαμε) ο Nicola Piovani.

    Το επόμενο παράδειγμα δεν είναι ταινία, ούτε κομμάτι. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες του 20ου, αλλά και του 21ου αιώνα.

John Williams

    Jurassic Park, Indiana Jones, Harry Potter, Star Wars, Λίστα του Σίντλερ. Ονόμασε μια ταινία από τις παραπάνω που δεν γνωρίζεις. Αν όχι από τον τίτλο, τότε από τις πρώτες στιγμές που παίζουν. Αν γενικότερα δεν αναγνωρίζεις ούτε μια από τις παραπάνω, τότε δώσε φιλιά στην πανέμορφη Σιβηρία και φτυάρισε λίγο χιόνι και για μας (Russia sends her regards). Ο John Williams, συνέβαλε ανεξίτηλα στην μουσική των ταινιών, θέτοντας τα soundtrack ως έναν ακρογωνιαίο λίθο τους.

Lion King (Άμλετ για μικρά παιδιά)

    Τι να πεις για το διαμάντι του στέμματος της Ντίσνεϊ; Από το Hakuna matata, το The circle of life και το "To die for", ο Hans Zimmer απογείωσε την φήμη της ταινίας, όπως και του ίδιου του εαυτού του. Από την τραγωδία μέχρι και την εξιλέωση του μικρού Σίμπα, παρεμβάλλουν κομμάτια και τραγούδια που μας έχουν κολλήσει εδώ και δεκαετίες.

Hakuna matata.... τι υπέροχη φράση!!

    Έχω δώσει ένα, δύο, τρία, τέσσερα (μετράω και ξεχνάω) παραδείγματα. Φυσικά υπάρχουν αναρίθμητες ταινίες, όπως και αναρίθμητα κομμάτια, τα οποία δεν γνωρίζω ή απλώς τα έχω ξεχάσει (deal with it). Το συμπέρασμα πάραυτα είναι το ίδιο. Είναι γεγονός πως  μουσική και εικόνα πάνε μαζί χέρι-χέρι, δίνοντας την ευκαιρία, τόσο στον σκηνοθέτη, όσο και στον συνθέτη, να προσανατολίσουν τον θεατή προς μια μοναδική κατεύθυνση. Η μαγεία της μουσικής είναι ότι στην πορεία ο καθένας μας την ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο και αποκομίζει κάτι διαφορετικό. Άλλωστε δεν θα ήταν μουσική.