Monty Python: ενα ιπταμενο τσιρκο

Mετά από δύο άρθα για τους  Έσσε και Τσβάιχ, σήμερα δεν θα μιλήσω για ένα, αλλά για έξι άτομα, με στόχο να πιάσουμε κάτι πιο "light" και ενα τακ (μόνο ένα τακ όμως, μην το παρακάνουμε) πιο αισιόδοξο. Πρόκειται για την βρετανική ομάδα κωμικών, με το όνομα Monty Python.

Μετά από μερικές ταινίες, stand-ups και μια σειρά με 4 σεζόν, μπορεί ο καθένας να συμφωνήσει πως δεν υπάρχει πιο καμμένο χιούμορ από το δικό τους. Όχι με την σημερινή έννοια του "τιναφτορε" που έχει γίνει πιο κουραστικό και απο τις απεργίες του μετρό κάθε Πέμπτη, αλλά με την καλή έννοια του ευφάνταστου σεναρίου που σιγά σιγά χάνει την μπάλα, οι ηθοποιοί αυτοσχεδιάζουν και εκεί αρχίζει η πραγματική κωμωδία.

Οι Monty Python έκαναν το ντεμπούτο τους πίσω στο μακρινό 1969, σταμάτησαν το 1983 και έπειτα ο καθένας τους ακολούθησε την δική του πορεία. Όμως ακόμα και σήμερα κάνουν reunions, δίνοντας μοναδικές κοινές συνεντεύξεις, καθώς και παραστάσεις (τελευταία φορά το 2014).

Η ομάδα απαρτιζόταν από τους Eric Idle, John Cleese, Terry Jones, Terry Gilliam, Michael Palin (αγαπημένος, δες gif) και Graham Chapman (έφυγε μόλις στα 48 του). Σήμερα, στα 70 τους οι περισσότεροι, συνεχίζουν να έχουν το αστείρευτο χιούμορ τους, χωρίς να έχουν χάσει στιγμή από τις μέρες που μεσουρανούσαν. Σύνθημα τους σήμερα; One down, five to go, τιμώντας με αυτόν τον τρόπο τον χαμένο συνάδελφο τους.

Αστεία που σήμερα μας φαίνονται λίγο περίεργα, γιατί όσο να'ναι είναι εκτός εποχής, συγχωρούνται. Όχι μόνο για τις ατάκες που πέφτουν η μια μετά την άλλη, αλλά και για τις σκηνές που έχουν γίνει memes τώρα πια.

Λοιπόν, τώρα πια είσαι βετεράνος στα άρθρα μου και ξέρεις πως πάει. Εισαγωγή για να μην είναι ξεροσφύρι το άρθρο, μετά τι με ώθησε να γράψω κλπ κλπ, συνεχίζοντας με λίγα λόγια για το άτομο, μετά 2-3 παραδείγματα για να πεις οτι κάτι έγραψα κλπ κλπ, finito.

(aha! Do you spot the pattern?)

Έλα δρόμο τώρα, πάμε στα παραδείγματα.

Monty Python's Η ζωή του Μπράιαν (1979)

Πως μπορείς να διακωμωδείς την θρησκοληψία κάθε ανθρώπου, όπως και την υστερία των μάζων, χωρίς να κατακριθείς; Η απάντηση είναι ότι δεν μπορείς. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τους Monty Python να βγάλουν μια ταινία για την ζωή ενός ανθρώπου, του Μπράιαν, που γεννήθηκε στον διπλανό στάβλο απο τον Χριστό και είχε την ατυχία όλοι να νομίζουν πως είναι ο μεσσίας τους. 

Σε αυτό το αριστούργημα, ο καθένας από την ομάδα παίζει πολλούς ρόλους (τουλάχιστον 2-3 ο καθένας). Από τον ρωμαίο στρατιώτη και τον αναρχικό της Ιουδαίας, μέχρι την μητέρα του Μπράιαν και τον Πόντιο Πιλάτο. Στόχος της ταινίας φυσικά και δεν είναι να χλευάσει την θρησκεία, αλλά σίγουρα τους ανθρώπους. Ειδικότερα όταν αυτοί φλιπάρουν. Αν όχι σήμερα, το 2000 και 18, σκέψου τι διαμαρτυρία έπεσε από την Λουκά και την κάθε Λουκά το 1979, σχεδόν σαράντα χρόνια πριν. 

Το χιούμορ, όπως προείπα, ίσως και να μην σε βρεί, όμως μην ξεχνάς πως αυτό το υπέροχο κομμάτι είναι του Eric Idle και πρωτοέπαιξε στην ζωή του Μπράιαν. Στο βίντεοκλιπ βλέπεις την μαγική ειρωνεία τους. Δηλαδή, ετοιμοθανατούς πάνω σε σταυρούς να τραγουδούν  "δες την φωτεινή πλευρά της ζωής". Δικαιώς το BBC κατέταξε την ταινία ως την 6η καλύτερη κωμωδία όλων των εποχών.

Οι Monty Python και το άγιο δισκοπότηρο (1975)

Αυτή και αν είναι η πιο λατρεμένη άκυρη ταινία που έχω δει ποτέ μου. Το σκηνικό είναι η μεσαιωνική Αγγλία, όπου μια ομάδα ιπποτών είδε το όραμα να πάρει το άγιο δισκοπότηρο και το "epic quest" αρχίζει. Ταυτόχρονα, εμείς παραμένουμε στις θέσεις μας, αναρωτώμενοι που σκατά το πάνε και το φέρνουνε. 

Κομμάτια απο stand-up, μαζί με παρωδία και λίγο ντοκιμαντέρ (αν την δεις, θα καταλάβεις), το άγιο δισκοπότηρο είναι ένα τρενάκι τρόμου γεμάτο με ατάκες, σκετσάκια και κρυάδες άλλου επιπέδου.

Από τους Γάλλους στρατιώτες που κράζουν τους πάντες και πετάνε αγελάδες, μέχρι και τον τύπο που βαράει καρύδες για να κάνει τον ήχο του καλπάσματος του αλόγου (καθώς η παραγωγή δεν είχε λεφτά για πραγματικά άλογα), όλη η ταινία θα σε αφήσει μέσα σε βαθιές σκέψεις. Ανάμεσα στο what the fuck και στην πραγματική σάτιρα, κρύβεται όχι μόνο το ταλέντο των Monty Python, αλλά πιστεύω και η παρακαταθήκη τους στον χώρο του θεάματος. Επισής το ending της ταινίας, όσον αφορά το plot twist στο τέλος της, το βάζω στην ίδια θέση με τους συνήθεις υπόπτους (1995)

Εύστοχοι, πάντα με αυθεντικό χιούμορ και τρελές ιδέες, οι Monty συνεχίζουν να ψυχαγωγούν την μια γενιά μετά την άλλη, είτε με guest εμφανίσεις, είτε με συνεντεύξεις. Ένα μόνο είναι σίγουρο. Η ιδιοτροπία τους, τούς χάρισε μια θέση στο πάνθεον του κινηματογράφου, καθώς και μια στις καρδίες μας.

Αυτά τα ολίγα από μένα, παώ να συνεχίσω το ιπτάμενο τσίρκο (η σειρά των Monty).

Υ.Γ.

Όπως υποσχέθηκα, το επόμενο άρθρο αφορά πάλι έναν κωμικό και αυτός είναι ο Robin Williams. Καλό καλοκαίρι.

ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

ΕΣΥ. ΝΑΙ ΕΣΥ. Εσύ που είχες το θράσος και έκανες δεν_με_βρήκε στο άρθρο για το Έσσε, να ξέρεις ότι θα σε βρώ. Μέχρι τότε, πάρε άλλη μια κλωτσιά να'χεις.