THEY SHALL NOT GROW OLD

Έχοντας πια αρκετό οπτικοακουστικό υλικό στο ενεργητικό μας, ήρθε η ώρα να κάνουμε μια παράτολμη κίνηση και να ενώσουμε το φάσμα μεταξύ εικόνας, χρώματος και ήχου, με στόχο να αναβιώσουμε την Ιστορία. Και ποιός θα μπορούσε να διευθύνει καλύτερα την εναρμόνιση από τον μοναδικό Peter Jackson, ο οποίος απέδειξε περίτρανα μέσω του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και του Χόμπιτ ότι είναι ο μάστερ, όχι μόνο της σκηνοθεσίας, αλλά και της πλήρους ανάδειξης του φυσικού τοπίου που περιβάλλει την ταινία.

Αλλά ποιά μάχη και ποιόν πόλεμο; Οι ειδικευμένοι το έχετε καταλάβει ήδη από την αρχική φωτογραφία, οι υπόλοιποι αρκεί να κλείσετε τα μάτια και να ακούσετε την Ιστορία ενός πολέμου που σβήνει φέτος τα 100 του χρόνια. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος χώρισε την Ευρώπη με χαρακώματα, τα οποία ο Jackson τα χρησιμοποιεί ως αφορμή για να χαράξει στην μνήμη μας την ματαιότητα του πολέμου. Συχνά είναι υπερσκιασμένος από τον μικρότερο αδερφό του, όμως ο Πρώτος Παγκόσμιος διαμόρφωσε, όχι μόνο την σκακιέρα του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου, αλλά και της σημερινής παρωδίας.

Για να μπω στο θέμα, στις 11 Νοεμβρίου του 1918 τα όπλα σιγούν και η Ευρώπη βγαίνει από τον μεγαλύτερο πόλεμο που έζησε ποτέ (που να δεις σε 21 χρόνια τι θα γίνει).  Οπότε, με την εκατονταετηρίδα να είναι στο κατώφλι μας, ο Jackson αποτίνει έναν φόρο τιμής στα θύματα και τους επιβιώσαντες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι παρά μόνο ένα μικρό action- documentary, το οποίο αναπαράγει εγχρωματισμένα και με κατάλληλα προσαρμοσμένο ήχο μικρά αποσπάσματα φωτογραφιών και βίντεο.

Σε μερικούς, δεν λέω, ίσως να είναι πιο βαρετό και από την αναμονή του μετρό , όμως αυτό που είναι άκρως ενδιαφέρον είναι το κίνητρο του Jackson να σκηνοθετήσει το ντοκιμαντέρ, όπως και ο τίτλος που έδωσε στο δημιούργημα του. Μπροστά μας δεν έχουμε μόνο έναν τίτλο, αλλά και μια υπόσχεση που καλούμαστε να κρατήσουμε. Ίσως να είναι και από τις βαρύτερες που θα κρατήσουμε ποτέ.

Και το όνομα αυτού...They Shall Not Grow Old

Αν κανείς δει το υλικό εκείνης της εποχής, ακόμα και πριν τον πόλεμο, δείχνει λες και είναι από έναν άλλο πλανήτη. Τα πάντα τρέχουν σε ταχύτητα x1.5 τουλάχιστον (ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί), είναι ασπρόμαυρα, με αποτέλεσμα να χάνεται η ζωντάνια, όπως και σημαντικές λεπτομέρειες της ζωής εκείνης της εποχής. Με μια λέξη; Κρύο, απόμακρο. Ακόμα χειρότερα, Παρελθόν.

 Δεν είναι λίγο περίεργο που βλέπουμε εικοσάρηδες, που είχαν τα ίδια όνειρα με μας και στάλθηκαν, παρά την θέληση τους, στα χαρακώματα και δεν μπορούμε να νιώσουμε αυτό το άτομο; Βλέπουμε μια φωτογραφία ενός συνομήλικου μας που περπατάει μέσα σε λάσπες, ζωσμένος με τόσα κιλά εξοπλισμού και δεν μπορούμε να φανταστούμε καν τον εαυτό μας να περπατάει, όπου αυτός περπάτησε ακριβώς πριν 100 χρόνια.

Ο Peter Jackson είναι σίγουρα κοντά στην λύση του αινίγματος, καθώς με τις σημερινές τεχνικές και μεθόδους αποτυπώνει άρτια ακόμα και από το Trailer το τι σημαίνει να σε έχουν στείλει στα κάτεργα της Γης κι εσύ να προσπαθείς να πάρεις καθαρή ανάσα. Με μια καλύτερη ματιά, οι ήρωες του πολέμου μοιάζουν με αμούστακα αγόρια (οι περισσότεροι μόλις πέρασαν το κατώφλι των 18) που είναι χεσμένα πάνω τους. Με μια καλύτερη ματιά, η μαγεία της φύσης γίνεται λάσπη. Με λίγο χρώμα ο Jackson μας δείχνει τον άνθρωπο πίσω από τον στρατιώτη και την ματαιότητα πίσω από τον πόλεμο.

Τέλος, πιστεύω πως τουλάχιστον εδώ, πρέπει να μιμηθούμε το παράδειγμα της φύσης. Μπορεί πριν από 100 χρόνια να άνοιξαν ανείπωτες πληγές πάνω της, αλλά με τον καιρό φαίνεται πως επουλώνει τα τραύματα της. Σίγουρα από την διπλανή φωτογραφία είναι φανερό επίσης ότι δεν τα ξεχνάει, όσοι αιώνες και αν περάσουν από τον αέρα. Ίσως το ίδιο θα έπρεπε να κάνουμε κι εμείς.