ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΠΟΥ ΣΤΕΚΕΣΑΙ

Έχοντας μιλήσει σε προηγούμενο άρθρο για τις φωτογραφίες και συγκεκριμένα για το άλμπουμ των Times με τις 100 φωτογραφίες που άλλαξαν τον κόσμο (δες εδώ Times), μπορούμε να συνεχίσουμε σε ένα δεύτερο άλμπουμ (καμπάνια καλύτερα), το οποίο ήταν μια πρωτοβουλία του History Channel, πίσω στο κοντινό 2010.

Η παρούσα καμπάνια ονομάζεται Know Where you Stand, με πρωταγωνιστή τoν Seth Taras. Ο Taras είναι φωτογράφος και του ανατέθηκε από το History Channel η αποστολή να περιπλανηθεί στην Ευρώπη και να τραβήξει φωτογραφίες από την γωνία που είχαν τραβηχθεί σχεδόν πριν από μισό αιώνα, κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά από αυτό το κυνήγι του παρελθόντος, οι φωτογραφίες, παλιές και νέες, επεξεργάστηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε η παλιά φωτογραφία του πολέμου να είναι ακριβώς αποτυπωμένη στην σύγχρονη εκδοχή της.

Για την ιστορία και μόνο (σίγουρα θα υπάρξει άρθρο), ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε την 1η Σεπτεμβρίου του 1939 με την εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία, η οποία ήταν σύμμαχος της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας. Η είσοδος της ΕΣΣΔ, καθώς και των ΗΠΑ το 1941, καθόρισαν την έκβαση του πολέμου, με την Γερμανία να περνά στην άμυνα το 1943. Καταλυτικό έτος είναι το 1945, καθώς το ξημέρωμα της 9ης Μαΐου, η Γερμανία παραδίνεται και ακολουθεί η Ιαπωνία στις 2 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.

Το αποτέλεσμα της καμπάνιας είναι άμεσο και μοναδικό. Κύριος στόχος της είναι φυσικά να ευαισθητοποιήσει, καθώς και να παροτρύνει τους αναγνώστες να ανατρέξουν πίσω στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι όμως με το αυστηρό και βαρετό τρόπο του βιβλίου και της ημερομηνίας του σχολείου. Ίσως θέλει και να μας θυμίσει, πως τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή την ζωή, καθώς (ιστορικά τουλάχιστον) στεκόμαστε σε απόσταση αναπνοής από τον Β' Π.Π. Ακολουθούν οι υπέροχες φωτογραφίες, καθώς και σχολιασμός τους!

Οι φωτογραφίες του Seth Taras είναι αυτές που φέρουν το λογότυπο του H.C. Αν και οι υπόλοιπες είναι εντός του ιδίου θέματος, δεν είναι από το ίδιο άλμπουμ.



Εκεί που στεκόταν ο Αδόλφος Χίτλερ, σήμερα βλέπουμε ένα ερωτευμένο ζευγάρι. Στις 14 Ιουνίου του 1940, το Παρίσι πέφτει στα χέρια του άξονα, εν συνεχεία στις 23 Ιουνίου, λαμβάνει χώρα η επίσκεψη του Χίτλερ στο Παρίσι, συνοδευόμενος από το
επιτελείο του, όπως και από τον αρχιτέκτονα του, Albert Speer.

Στις παραλίες της Νορμανδίας που έγινε η μεγαλύτερη απόβαση όλων των εποχών, βλέπουμε ένα παιδί με την μητέρα του να παίζει στην παραλία. Η απόβαση της Νορμανδίας πραγματοποιήθηκε στις 6 Ιουνίου του 1944, αρχίζοντας την απελευθέρωση της Γαλλίας και την εισβολή των συμμάχων στην Ναζιστική Γερμανία.







Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η Δρέσδη, η οποία στις 14 Φεβρουαρίου του 1945 βομβαρδίστηκε από τους συμμάχους, στο επίπεδο της ισοπέδωσης. Η φωτογραφία του άθικτου αγάλματος μιας γυναίκας (πιθανότατα η Παναγία), πάνω από την Δρέσδη, έκανε το γύρω του κόσμου και σήμερα φωτίζει με ελπίδα, πως μετά την καταστροφή, ακολουθεί η ανοικοδόμηση.

Στα Ηλύσια Πεδία, οι ψυχαναγκαστικές παρελάσεις των ναζί παρέδωσαν την στρατιωτική λατρεία πάλι στα αυτοκίνητα και στις ζωές των Παριζιάνων. Απεικονίζεται ο Σαρλ ντε Γκωλ να διασχίζει το απελευθερωμένο Παρίσι.



Απεικονίζεται η εισβολή των σοβιετικών μονάδων στην γερμανική βουλή κατά την διάρκεια της μάχης του Βερολίνου (16 Απριλίου- 2 Μαΐου 1945). Οι Σοβιετικοί χρειάστηκαν μέρες προκειμένου να καταλάβουν το σημαντικότερο κτήριο της καταρρέουσας Γερμανίας.

Σήμερα, αντί για τείχη αντικρίζουμε πλατείες, όπως την Potzdamerplatz και την πλατεία της 18ης Μαΐου. Το τείχος του Βερολίνου οικοδομήθηκε το 1961 και έπεσε το 1989. Σκοπός του ήταν ο αποκλεισμός του Δυτικού Βερολίνου από την Ανατολική Γερμανία.

Όπως και με το άρθρο των Times, έτσι και με αυτό το άρθρο επιβεβαιώνεται ο κανόνας που υποδεικνύει πως οι φωτογραφίες αποτελούν ένα στιγμιαία παγωμένο παρελθόν, το οποίο διαπερνά ωκεανούς χρόνου, με μόνο στόχο να μας θυμίσει την γλυκιά ή πικρή ιστορία του. Πολλές θα ξεχαστούν και θα συρθούν στο αχανές χρονοντούλαπο της Ιστορίας, μερικές θα επιβιώσουν πάνω σε ένα ξεχασμένο βιβλίο Ιστορίας και ελάχιστες θα χαραχθούν στην μνήμη μας. Ένα είναι το σίγουρο. Οι συγκεκριμένες έχουν μείνει και εμείς δεν θα τις ξεχάσουμε ποτέ.